In een verlaten galerij, waar de echo's van vergeten gesprekken nog tegen de muren kabbelen, ligt de serie "COMPELLED" van Arjan Spannenburg. Zeven vloerkleden, elk 140x90 cm, zijn over de vloer uitgespreid. Ze tonen zwartwit beelden van jonge mensen, vastgeketend, hun gezichten uitdrukkingsvol en intens. De beelden lijken te bewegen en toch zijn ze scherp, alsof ze elk moment uit hun textiele gevangenis kunnen breken.

Deze serie spreekt boekdelen over de 'pech generatie', jongvolwassenen geketend door de maatschappelijke verwachtingen en besluiten van anderen. Ze dragen de last van enorme studie schulden en staan oog in oog met de harde realiteit van een onbereikbare woningmarkt na hun studie. Deze tapijten zijn meer dan kunst; ze zijn een stille schreeuw van een generatie die zich overweldigd en ongehoord voelt.

Bezoekers van de galerij reageren verschillend. Sommigen lopen achteloos over de tapijten, onbewust van de diepere betekenis die ze onder hun voeten vertrappen. Anderen bewegen zich voorzichtig rond de randen, alsof ze bang zijn de geportretteerde zielen te verstoren. En dan zijn er diegenen die doelbewust op de kunstwerken gaan staan, misschien om een punt te maken, of misschien omdat ze het gewoonweg niet begrijpen.

De serie "COMPELLED" is een spiegel voor de samenleving. Het toont ons onze neiging om over elkaar heen te lopen, vaak zonder het zelfs maar te beseffen. Het is een krachtige herinnering dat elk pad dat we bewandelen, hoe onbeduidend het ook lijkt, een impact heeft op de mensen om ons heen. In deze stille galerij, tussen de zeven tapijten, worden bezoekers uitgenodigd om stil te staan, te kijken en na te denken over hoe zij door het leven lopen.