Dit beeld is onderdeel van het project ESTRANGED
Wat zijn dingen waar je ongemakkelijk van wordt? Zou je je onaangenaam gaan voelen als mensen in je gezicht zeggen dat je thuishoort in de hel en daar eeuwig moet lijden? Of bekruipt de ongemak als je wordt buitengesloten, vernederd en veroordeeld voor iets waar je niks aan kan doen.
Ik wordt ongemakkelijk van de stelling: in Nederland zijn we zo acceptabel en hier wordt iedereen geaccepteerd. Ik weet uit ervaring als homoseksueel dat dit iets is wat wordt gezegd zodat we ons allemaal als volk goed kunnen voelen, maar de realiteit is pijnlijk en ongemakkelijk.
Pijnlijk is het om de hand van je vriendje niet te durven vast te houden, omdat je weet dat als je dit zou doen je zomaar in elkaar geslagen zou kunnen worden. Ongemakkelijk is het om voor vieze flikker uitgemaakt te worden voor het oversteken van een zebrapad. Of om elke week vernederd te worden voor het niet behalen van de gezette mannelijkheid standaard.
Geaccepteerd worden voor wie je bent, dat is iets wat iedereen aan het eind van de dag wilt. Ik snakte het meest naar acceptatie op de middelbare school. Niet alleen van andere maar ook in van mij zelf. Ik was me aan het verzetten tegen de realisatie dat ik anders was dan de rest. Dit kwam grotendeels doordat op school, het woord homo grootschalig werd gebruikt als scheldwoord. Maar dit kwam ook doordat ik ‘’vrienden’’ had die me buitensloten en soms dagen niet tegen me praatte.
De ongemak en schaamte was in deze periode zeker sterk aanwezig. Hoe ongemakkelijk is het als je de pauze doorbrengt in de bibliotheek omdat je vrienden net doen alsof je niet meer bestaat en je ook nog geen eens weet wat je met jezelf aan moet.
Gelukkig kan het niet voor eeuwig tegen zitten, na verloop van tijd werd ik comfortabel met mezelf. Met als gevolg dat ik minder afhankelijk werd van deze ‘’vrienden’’ en zo echte vriendschappen aan ging met mensen die me niet op dagelijkse basis pijn deden. Ik kwam uit de kast overwon het ongemak met mezelf en kreeg zo eindelijk de acceptatie die ik voor jaren zo wanhopig zocht van zowel mezelf als van anderen. Met het vooruitzicht van nieuwe kansen en mogelijkheden waarover ik in mijn pubertijd amper durfde te dromen zoals liefde.
Dit beeld heet ESTRANGED en het is gemaakt door Arjan Spannenburg. Het is een terugblik op de periode dat ik niet wist wie ik was en wat ik met mezelf aan moest. Ik was voor mij gevoel compleet verdwaald, verloren, vervreemd, alleen en kwetsbaar. Dit heeft Arjan proberen weer te geven door me kwetsbaar in het wild weer te geven met de intentie om dit op de kijker over te brengen.